Toen ik in 1998 het Pieterpad liep en in Groningen voor het eerst kennismaakte met het begrip haiku/senryu schreef ik in Haren onder Groningen, tijdens een rustpauze zittend aan net zo'n poeltje als hieronder, mijn eerste haiku/senryu.
Later realiseerde ik mij, mede door de invloed van haiku-puristen, dat het wellicht geen eenduidige haiku/senryu waren en heb ik er een eigen naam aangegeven.
Ik heb ze habadicht genoemd, een naar vorm, op haiku gebaseerd gedicht.
windstil toch rimpels
in het water de groeven
van een spiegelbeeld
jeer
